Na de middelbare school heeft Jeroen aan de Rietveld Academie tijdens het basisjaar o.a. kennis gemaakt met het ontwerpen van sieraden. Omdat hij deze ontwerpen ook zelf wilde gaan uitvoeren heeft hij daarna de juweliers opleiding in Schoonhoven gedaan.

Jeroen met Richard Price – Jeroen van de Brug – Jeroen met Marek Bartko en Marek Effmert

Na een korte carrière in de juwelen en mineralen kwam hij terecht bij een grote uitgever van regionale dagbladen- en huis-aan-huis kranten, waar hij vele jaren leiding gaf aan de advertentieafdelingen van een aantal titels. Hij kon hier goed zijn creatieve “ei” kwijt door advertentiecampagnes te ontwerpen en vorm te geven. Daarna heeft hij voor een werkmaatschappij van de grootste dagbladuitgever van Nederland (Telegraaf Media Groep) de kantoren, depots, distributiecentra en werkmiddelen beheerd.

Jaren geleden kwamen hij en zijn vrouw Jeannette Hagendoorn in Leerdam in contact met de glaskunst. Een bezoek aan een glasgalerie daar deed hen als een steen doen vallen voor een paar unica objecten van Floris Meydam. Die stukken werden het begin van hun privé collectie van diverse, meest Nederlandse glaskunstenaars. Zo begonnen zij gretig over glaskunst te lezen en kennis te maken met diverse glaskunstenaars. Omdat Jeroen gegrepen was door het glas en er zelf ook mee wilde gaan werken, is hij samen met zijn vrouw op zoek gegaan naar de diverse technieken om zo een beeld te krijgen van wat kan en vooral wat niet kan met het hete glas.
Ze waren o.a. een lang weekend te gast bij Neil Wilkin, de meester glasblazer uit Frome in Engeland, die toen nog de stukken van o.a. Floris Meydam, Menno Jonker, Peter Bremers en andere bekende Nederlandse en internationale glaskunstenaars uitvoerde. Zo brachten hij en Jeannette ook een bezoek aan het atelier van de Venetiaanse meester Afro Celotto, leerling van de grote Lino Tagliapietro die alleen nog werkt in de VS.
Inmiddels hadden ze in Hoorn een leuk pand gevonden waar ze hun glaskunst GalerieX in zijn begonnen. Dat deden ze toen graag naast hun gewone full-time werk, dus in de avonden en in de weekends.
Door reorganisaties binnen de Telegraaf Media Groep verviel de positie van Jeroen en kon hij vervroegd uittreden.

Bohemen heeft niet alleen een rijke historie waar het de glaskunst betreft. Er zijn daar ook nog middelbare en hogere scholen waar men nog wordt opgeleid tot gezel en later meester glasblazer en/of –slijper. Jeroen is daardoor ook regelmatig te vinden in de Tsjechische Republiek waar hij ateliers bezoekt en werkt met verschillende kunstenaars en vaklieden.

In de glaskunst wordt een duidelijk onderscheid gemaakt tussen kunstenaar/ontwerper en de uitvoerende glasblazer. Glasblazen is een ambacht dat pas na jaren werken met het materiaal tot gewenste resultaten leidt. Slechts enkelen bereiken de status van meester glasblazer. Het zagen, slijpen en polijsten is weer het werk van een andere specialist.

Na het volgen van workshops glasblazen in Leerdam en een workshop vlakglaskunst  bij Van Tetterode in Amsterdam is Jeroen weer driftig gaan ontwerpen. Dit keer in geblazen en daarna vaak in de uiteindelijke vorm geslepen glas.
Jeroen heeft in de uitvoering van zijn stukken gezocht naar het spel van licht en kleur waartoe vooral het gebruik van dik glas/kristal zich uitstekend leent. De vormen zijn meestal organisch en door het gebruik van veel helder glas tamelijk zwaar. Zijn kleuren kiest hij met zorg en benoemt hij, als mogelijk, aan de hand van edelstenen. Zo typeert hij een stuk waarin olijfachtige kleuren zijn gebruikt als Peridot, groen als Smaragd, rood is Granaat of Robijn en paars wordt Alexandrite of Amathist en blauw bv Saffier of Aquamarijn.

Zijn geesteskinderen zijn uitgevoerd en vormgegeven door meester glasblazers Richard Price of Marek Bartko (geassisteerd door Frederic van Overschelde of Marek Effmert) en slijper/polijster Paul Groot. Tegenwoordig werkt hij veel met de meester glasblazer Gert Bulée, die jarenlang de meester was van het glasatelier van Royal Leerdam.

Hij is bij de vervaardiging van zijn werk altijd aanwezig om het gestalte geven aan zijn ontwerpen te begeleiden en te sturen. Hier en daar assisteert hij ook en krijgt zo het één en ander mee van het vakmanschap van zowel de blazers als de slijpers.
Zijn werk maakt permanent deel uit van de collectie van zijn eigen glaskunst GalerieX in Hoorn. Zijn unica’s en serie “Anemoon” is te zien in verschillende galeries in het hele land, zie daarvoor “Nieuws” en “Agenda”.

Artikel in:
Noord Hollands Dagblad, 25 april 2008
De schittering van brekend licht.
Hoorn. Wie bij GalerieX in Hoorn over de drempel gaat betreedt een transparante wereld die draait om de schittering van brekend licht. Onder de noemer“Organic Fusions”presenteert glaskunstenaar Jeroen van de Brug (1950) uit Wognum, hier zijn fonkelnieuwe glasobjecten. Samen met zijn vrouw Jeannette Hagendoorn, drijft Van de Brug hier sinds november 2005 een glaskunst galerie.
Beiden zijn enthousiaste glasverzamelaars die hun kennis willen doorgeven. Daarnaast brengen ze het verwerven van kwalitatief goed glas binnen ieders bereik. Zo heeft de galerie werk in stock van gerenommeerde glaskunstenaars als Louis la Rooy, maar ook bescheidener geprijsd Tsjechisch glaswerk en serica’s in beperkte oplage.

Sieraden ontwerper.
Jeroen van de Brug was aanvankelijk sieraden ontwerper. Hij bezocht enige tijd de Rietveld Academie en is afgestudeerd aan de juweliersopleiding te Schoonhoven. Een vakantie in Brazilië bracht het echtpaar in contact met de glaskunst. Van de Brug raakte zo in de ban van dit materiaal dat hij workshops glasblazen en vlakglaskunst ging volgen om zelf glas te kunnen ontwerpen. Hij vervaardigt zijn organisch gevormde objecten in zowel Tsjechie als in glasstudio Van Tetterode in Amsterdam.
De “Organic Fusions” op de tentoonstelling zijn gemaakt in samenwerking met meester-glasblazer Richard Price, zelf ook befaamd glaskunstenaar. Hoe dat ging heb ik met eigen ogen gezien. “Vind je het leuk om eens te kijken hoe mij objecten gemaakt worden?”vroeg Jeroen vorig jaar na het lezen van mijn recensie. Zo toog ik op de koudste januaridag naar de vuren van Van Tetterode, het was een belevenis. Eerst gaf Jeannette een uitgebreide rondleiding langs expositieruimte, slijperij, vlakglasgedeelte, metaalafdeling, gieterij en ontwerpstudio. Onderweg zag je kunstenaars en vakspecialisten bezig, architectonische ontwerpen hingen aan de muren, ergens hing een reusachtige foto van Jan Wolkers en er lagen ontwerpen van Corneille. Daarna kreeg ik een veilig plekje op het bezoekersbalkon achter een glazen wand. Al snel volgde echter een uitnodiging kennis te maken met meester-glasblazer Richard Price en zijn assistent. De rest van de dag was het zweten geblazen want ik mocht ze op de vingers kijken.

Kristal.
De objecten van Van de Brug bestaan uit een kleur met daaromheen een dikke laag kristal. Hiervoor werden eerst de kleurstaven uitgezocht. Na verhitting kreeg de eerste kleine bel die de glasblazer blies die kleur. Deze werd een aantal keren in de smeltoven gedoopt(gekeit), in een helder mengsel van zand, soda, kalk en lood. Zo werd er een dikke laag transparant glas om de kleurbel gevormd. Niet alleen het blazen en het vormen van het glas was boeiend om te volgen. Ook het vakmanschap, de concentratie en de liefde voor het ambacht dwongen respect af. Je zag de glasblazer onvermoeid blazen en de klots hanteren. Dit is het natgemaakte houtblok waarin een halve ronde bol is uitgesneden. Hierin wordt het stroperige glas steeds rondgewenteld om de ronde vorm te behouden. Vanuit summiere ontwerptekeningen en mondelinge aanwijzingen van Van de Brug ontstonden zo spannende vormen en dubbelvormen. Dat het soms wringt tussen de opvattingen van ontwerper en glasblazer kwam ook naar voren. Sommige ontwerpen gaven aanleiding tot korte discussies want Jeroen van de Brug maakt zijn dubbelobjecten nooit helemaal symmetrisch en dat druist wel eens in tegen het vormgevoel van anderen. Maar tijdens het vervaardigen van het dubbelobject Short Coalition ontstond er pas echt gedonder in de glazen. Van de Brug wilde twee organisch gevormde glasdelen zo “op het randje” aan elkaar kleven dat Richard Price aanvankelijk weigerde. Een typerende botsing tussen ontwerper, die zoals het een kunstenaar betaamt, grenzen opzoekt en een vakspecialist met ervaring en materiaalkennis.
Van de Brug had echter het geluk aan zijn zijde. “Short Coalition” bleef niet alleen tijdens het samensmelten heel, maar kwam ook nog ongebroken uit de afkoeloven. Iets wat lang niet altijd het geval is. Dor de spanning in het glas, die ontstaat door temperatuurverschillen tussen binnen en buitenlagen, kan het glas gemakkelijk barsten. Na het afkoelen komt het koud afwerken. Dat bestaat uit het zagen, slijpen, polijsten, matteren of zandstralen. Op de tentoonstelling staat bijvoorbeeld het gematteerde dubbelobject “Longs of the World”. Hierin is gespeeld met contrast tussen stralend blauw glas en de satijnglans van gezandstraalde delen. De expositie bevat nog meer moois, zoals het schijnbaar eenvoudige Pagode Party. Het is boeiend om te zien hoe de toef warm oranjerood van de binnenbel vervormd tot een grillig lint wanneer je om het glas heenloopt. Deze vervormingen komen ook bij de andere glasobjecten voor. Daardoor ogen ze vanuit iedere kijkpositie weer anders. Diverse objecten verraden ook iets van de kennis van edelstenen en edelmetalen die Jeroen tijdens zijn juweliersopleiding vergaarde. Zo tonen de warme kleuren in het hart van de glassculpturen verwantschap met de gloed van edelstenen. Een deel van het object “Silver Eruption” bevat bovendien tot vlokjes gebarsten bladzilver, wat een sprookjesachtig effect geeft. Een ander werk “Tender Encounter” bestaat uit twee organische vormen die tegen elkaar aan schurken. Gloedvolle rood- en paarstinten lopen schijnbaar door van de ene in de andere vorm. Het is een kwestie van reflectie maar in dit licht gezien begrijp je de passie van de galeriehouders helemaal.
Lida Bonnema, kunsthistoricus
Noord Hollands Dagblad, 25 april 2008.